De reparatie fietsbieb

Hoi allemaal, weer even een update over mijn persoonlijke project. Afgelopen jaar heb ik de ideale walkable city in virtual reality gemaakt; een leefomgeving die mensen stimuleert om te gaan wandelen en bewegen. Hierna heb ik zeker niet stilgezeten en ben ik verdergegaan met mijn project.

Via verschillende websites wordt er geclaimd dat Groningen een ‘walkers paradise’ is. Echter, is dit wel het geval? Het is voor de wandelaars mogelijk om veilig te bewegen in de stad. En zeker, er zijn genoeg (brede) stoepen door de hele stad. Maar als je goed kijkt, staan er veel fietsen, terrasjes, reclameborden, auto’s, noem het maar op, op de stoep. Voor degene die slecht ter been zijn, kan het hierdoor lastig zijn om door de stad de wandelen. Dus, is Groningen wel een ‘walkers paradise’ voor iedereen?

Ik heb besloten om mij te focussen op de fietsen op de stoep. Groningen is een echte fietsstad, waar de fiets dus goed wordt gebruikt. Helaas wordt er wel vaak op de stoepen geparkeerd. Ten eerste heb ik gekeken naar de verschillende doelgroepen, want niet elke fiets heeft dezelfde oplossing nodig. Zo zijn er fietsen van bewoners, werknemers, bezoekers en weesfietsen. Iemand die bijvoorbeeld snel even bij de supermarkt een broodje wil halen, zal minder bereid zijn om de fiets verderop te parkeren. Het is een korte handeling, dus het is dan fijn om voor de deur te parkeren. Een bewoner zou er meer voor over hebben om de fiets ergens veilig te parkeren voor langere tijd, waar hij/zij een stukje voor zou moeten lopen. Vandaar dat elke doelgroep ook een andere oplossing nodig heeft.

Om in kaart te brengen welke doelgroepen er zijn in de Oosterstraat heb ik een week lang op verschillende tijdstippen foto’s gemaakt. Hieruit kon ik ongeveer afleiden hoeveel bewoners, werknemers, bezoekers en weesfietsen er stonden. Wat opviel was dat als de weesfietsen en fietsen van de werknemers niet werden meegeteld, er genoeg fietsparkeerplekken waren voor de bewoners en bezoekers.

Van deze twee doelgroepen, heb ik er één gekozen, namelijk de doelgroep weesfietsen. Fietsen die worden achtergelaten in de openbare ruimte, en dus geen eigenaar meer hebben, worden ook wel weesfietsen genoemd. In Groningen zijn er best veel van dit soort fietsen en deze fietsen nemen ook plek in beslag in fietsenrekken, waardoor andere fietsen soms genoodzaakt zijn om op de stoep te parkeren…Dit geeft dan weer overlast aan de voetgangers, etc. Tijd voor een oplossing!

Je hebt het vast al wel eens meegemaakt, je bent lekker aan het fietsen wanneer ineens je ketting eraf vliegt. Helaas is het net na 18:00 uur, waardoor de fietsenmakers dicht zijn. Wat doe je nu met je fiets? Heb jij hem dan wel eens achtergelaten in de openbare ruimte om dan een (goedkope) nieuwe fiets te kopen?

Een oplossing voor dit probleem kan bijvoorbeeld een reparatiekastje zijn, waar je voor een klein bedrag zelf je fiets kan repareren gedurende de gehele dag/nacht. Zoals een schroevendraaier, waarmee je je kettingkast kan openen om je ketting er weer op te zetten. Of een fietspomp waarmee je de band even kan oppompen. Dit zouden dan meerdere kastjes kunnen zijn die verspreid door de stad kunnen worden opgehangen, waardoor er altijd een reparatiekastje vlakbij is. Dit zou ervoor kunnen zorgen dat fietsen die maar een kleine reparatie nodig hebben niet meer worden achtergelaten in de openbare ruimte. En dus zijn er minder weesfietsen in de stad en ontstaat er meer ruimte in de fietsenrekken voor de andere doelgroepen.

Zo’n kastje heb ik gemaakt als prototype, die nu op de Luchtstroom staat. Hier wil ik gaan testen of zo’n kastje werkt en of mensen er gebruik van gaan maken. Dus ben jij binnenkort een keer in de buurt van het Suikerunieterrein en is jouw fiets kapot? Kom dan langs en probeer het kastje uit! Laat dan vooral ook even achter wat je ervan vindt en/of je nog wat mist! Ik ben erg benieuwd.